Polecamy
- "Dni Twierdzy Nysa" - w 2009 r. zdobywca Certyfikatu Polskiej Organizacji Turystycznej dla Najlepszego Produktu Turystycznego.
Dni Twierdzy Nysa to trzydniowy cykl imprez odbywających się corocznie w ostatni weekend lipca, promujących unikatowe, osiemnastowieczne fortyfikacje oraz dziedzictwo kulturowe ziemi nyskiej. Kulminacyjnym punktem programu jest widowisko batalistyczno-historyczne - Bitwa o Twierdzę Nysa.
Dni Twierdzy Nysa to wydarzenie charakteryzujące się dużą spójnością tematyczną nawiązującą do historii okresu XVIII-XIX wieku oraz zabytkowych fortyfikacji nyskich.
Główne atrakcje to między innymi :
- zwiedzanie nyskich fortyfikacji (Fortu Nr II, Bastionu św. Jadwigi, Fortu Wodnego)) z przewodnikiem
- uczestnictwa w batalistyczno-historycznym widowisku Bitwa o Twierdzę Nysa (kulminacyjny punkt programu)
- uczestnictwa w życiu obozowym
- uczestnictwa w „Biesiadzie Fortecznej” (z występami artystycznymi, grami i zabawami dla dzieci, strzelaniu z łuku, jazdy na mini quadach, itp.)
- uczestnictwa w pływaniu kajakiem wokół Fortu Wodnego
- pozyskania materiałów promocyjnych oraz informacji o nyskich fortyfikacjach ze specjalnie zorganizowanego punktu informacji turystycznej na Forcie nr II oraz w Bastionie św. Jadwigi.
- "Międzynarodowe Zawody Drwali w Bobrowie"
Międzynarodowe Zawody Drwali w Bobrowie to impreza cykliczna, kilkudniowa, rozgrywana od 2000 roku. Wpisana jest na stałe w kalendarz imprez Gminy Rudniki, Powiatu Oleskiego i Województwa Opolskiego, odbywając się w pierwszy weekend lipca. Składa się z trzech części:
- rywalizacji sportowej,
- atrakcji towarzyszących,
- wystawiennictwa.
W zmaganiach o miano najlepszego drwala ubiegają się kandydaci z kraju i zagranicy tj.: Polski, Szwecji, Francji, Czech, Słowacji, Austrii, Estonii i Niemiec. Bierze w nich udział około 50 osób. Zmagania sportowe rozpoczyna pierwsza konkurencja - obalanie drzewa na cel, rozgrywana w lesie. Kolejne etapy odbywają się na specjalnie przygotowanym placu sportowym. Zawodnicy rywalizują w następujących konkurencjach: przygotowaniu pilarki do pracy, złożonej przerzynce kłód, dokładności przerzynki oraz najbardziej widowiskowej - okrzesywaniu. To ona zazwyczaj rozstrzyga o tym, kto zdobędzie upragniony tytuł. Wszystkie konkurencje wymagają od drwali wyjątkowej precyzji, szybkości i opanowania.
- "Ogród Zoologiczny Opole"
ZOO Opole jest zieloną oazą spokoju i relaksu leżącą w centrum miasta wśród starodrzewu Wyspy Bolko. Jako mały zwierzyniec powstało w latach 30-tych. W swej blisko 80 letniej historii odradzało się ze zniszczeń dwukrotnie. W 1953 roku po II wojnie światowej oraz w 1998 roku po powodzi tysiąclecia jaka nawiedziła region i miasto Opole.
ZOO zajmuje powierzchnię 20 ha, hoduje ponad 1000 zwierząt reprezentujących około ponad 200 gatunków proponując nowoczesną zoogeograficzną ich ekspozycję.
Do największych sukcesów hodowlanych zaliczyć należy rozmnażanie oryksów szablorogich, hipopotanów karłowatych, kapibar, serwali, kangurów, poturu, betongów oraz rudych, lemurów wari rude, lemurów katta, siamangów, sajmiri, uistiti itd.
ZOO oferuje:
Zajęcia dydaktyczne dla grup zorganizowanych
Place zabaw dla dzieci
Bezpośredni kontakt ze zwierzętami w dziecięcym Mini ZOO
- "Turystyka przygranicza na terenie leśnym w Ndleśnictwie Zawadzkie"
Nadleśnictwo Zawadzkie z siedzibą w miejscowości Zawadzkie, ul. Strzelecka 6 znajduje się na pograniczu dwóch województw: opolskiego i śląskiego, jest w zasięgu administracyjnym siedmiu gmin: Dobrodzień, Jemielnica, Kolonowskie, Zawadzkie, Wielowieś, Pawonków oraz Krupski Młyn, jak również pięciu powiatów: strzeleckiego, oleskiego, gliwickiego, lublinieckiego oraz tarnogórskiego. Powierzchnia ogólna ok. 19500 ha, w tym lasy ok. 18300 ha.
Na obszarze nadleśnictwa występują jelenie, daniele, sarny, dziki oraz lisy, zające, bażanty. W kilku uroczyskach występują ptaki i ssaki prawnie chronione, np. wydry, żurawie, bocian czarny. Korzystne warunki dla hodowli dzikich zwierząt w lasach Zawadzkiego dostrzegł już w dziewiętnastym wieku hrabia Andrzej Rernard. W latach sześćdziesiątych XIX wieku założył rezerwat dla zwierzyny leśnej o powierzchni około 4850 ha. Właśnie w tym rezerwacie, nad rzeką Mała Panew, wybudowano w 1856 roku zamek myśliwski „Malepartus”. Obiekt ten szczęśliwie przetrwał do dnia dzisiejszego.
W skład Centrum Edukacji Leśno-Przyrodniczej wchodzą następujące obiekty:
1. Izba Leśno - Przyrodnicza przy biurowcu Nadleśnictwa*
2. Ogród Edukacyjno - Przyrodniczy im. Jana Pawła II
3. Sala Konferencyjno - Edukacyjna w biurowcu Nadleśnictwa
4. Ścieżka Przyrodniczo - Edukacyjna „Nad Małą Panwią" w Leśnictwie Rytwiny z miejscem widokowym i z „dziką plażą "
5. Ścieżka Przyrodniczo — Edukacyjna „Świerkle" w Leśnictwie Świerkle
6. Ścieżka edukacyjna „Chroń Las przed Pożarem" przy Leśnictwie Kolonowskie
7. Ścieżka edukacyjna „Szkółka leśna" w Leśnictwie Kielcza
8. Pola biwakowe:
- „Regolowiec" w Leśnictwie Kolejka
- „Świerkle" w Leśnictwie Świerkle
9. Izba Przyrodniczo - Leśna przy leśniczówce Jaźwin *
10. Leśne arboretum przy leśniczówce Jaźwin*
11. Dostrzegalnia przeciwpożarowa z platformą widokową*- (odpłatnie) w Leśnictwie Kolonowskie
12. Zespół Edukacyjno-Przyrodniczy „Malepartus” w Leśnictwie Dębie
www.katowice.lasy.gov.pl/web/zawadzkie
- "Żółty szlak turystyczny "Złotych Górników" w Głucholazach"
Szlak żółty długości ok. 6 km zwany archeologicznym (częściowo opisany został w pierwszym wydaniu Rocznika Głuchołaskiego str. 108-110) jest chyba najciekawszym szlakiem w okolicach Głuchołaz. Prowadzi on do miejsc dawnego górnictwa złota oraz na szczyt Przedniej Kopy (495 m. n.p.m.). Pozwala zapoznać się również z zabytkami dawnego uzdrowiska. Wyruszając z placu z ''Amorkiem'' szlak przechodzi pod wiaduktem kolejowym obok mostu ''huśtanego'' na promenadę spacerową biegnącą wzdłuż brzegu Białej Głuchołaskiej. Promenada ta została częściowo zniszczona przez powódź w lipcu 1997 r. Na jej przebiegu znajdują się dwa źródełka oraz relikt dawnego kopalnictwa złota -''Grota Góralska''. Jest to kilkunastometrowa sztolnia ze specyficznym mikroklimacie, który pozwala zimować w niej kilku chronionym gatunkom nietoperzy. Dalej szlak biegnie ul. Andersa, gdzie zobaczyć można XIX wieczne budynki dawnego uzdrowiska. Naprzeciwko ujęcia wody szlak skręca do lasu gdzie znajdują się tereny dawnej eksploatacji złota. Zobaczyć tu można relikty kopalnictwa w postaci szybów, zagłębień, pozostałości płuczek po odkrywkowej eksploatacji złota oraz liczne usypiska i zwały przemytego materiału. Dalsza część trasy wiedzie zboczem Góry Parkowej wzdłuż rzeki Białej Głuchołaskiej (piękne widoki na przełom rzeki) dochodząc prawie do granicy. Tam skręca w lewo i stromo podchodzi na sam szczyt Przedniej Kopy przecinając Średnią i Górną Drogę Świńską. Kilkadziesiąt metrów przed szczytem znajduje się neogotycka Kaplica św. Anny wybudowana w 1908 r. Obok Kaplicy znajdują się tzw. ''Wiszące Skały'' o wysokości ok. 10 m. Na samym szczycie znajduje się 22 metrowa kamienna wieża widokowa wybudowana w 1898 r. (obecnie nie czynna) oraz zgliszcza Domu Wycieczkowego, który spłonął 26 XI 1996 r. Schodząc ze szczytu stromo biegnącą przecinką wychodzimy na polanę przy pensjonacie ''Zacisze II'' i ''Jeziorku Łabędzim''.
